Hande Eagle: Neden bir Avrupa şehrini değil de Londra'yı yaşamınıza katmayı seçtiniz? 

Seçkin Pirim: Londra tam olarak karar verip taşındığım bir yer değil aslında. Tamamen akışı ile gelişen bir süreç. Pandemi öncesinde New York'da bir galeriyle çalışıyordum. O süreçte orada daha fazla vakit geçirmek ve New York sanat dünyasının içinde daha çok olabilmek için Brooklyn'de bir atölye açtım. Fakat tam da pandeminin ilk zamanlarına denk geldiği ve sonrasında da pandemi devam ettiği için ne yazık ki atölye verimli olamadı. Gidip gelmesi de beni çok yormuştu. Pandemi sonrası o atölyeyi kapatma kararını aldığım sırada Londra'da yaptığım bir proje ile atölyeyi buraya taşıma kararı aldım. Biraz o projenin hayatıma girmesi ile oldu. Öncesi çok aklımda yoktu açıkcası. Şu an çok doğru bir karar olduğunu ve mutlu olduğumu söyleyebilirim.

H.E: Triennale Milano'da devam etmekte olan serginiz kişisel ve toplumsal anlamda neden önemli? 

S.P: Milano'daki serginin ilk olarak benim için özel tarafı, İtalya'daki ilk kişisel sergim olması. Bu teklif geldiğinde bu sebeple çok heyecanlandım. İtalya'da fuarlar hariç kişisel bir sergi ile izleyici karşısına geçmemiştim. Ayrıca Triennale'nin büyük bir izleyici kitlesine sahip olması da benim için çok önemliydi. Bir ikincisi, şu ana kadar yurtdışı kişisel sergilerimde ortaya koymuş olduğum en büyük işlere ev sahipliği yapıyor olması. Ayrıca, müze tarafından da onlar adına şu ana kadar sergilenmiş en büyük dış mekan işi olması.

H.E: Serginin küratoryel bakışıyla ilgili ne düşünüyorsunuz?

S.P: Serginin küratörlüğünü Tommaso Tovaglieri üstlendi. Kendisi ile bir buçuk senedir bu serginin üzerinde çalışıyoruz. Yapılacak yeni işlere ve geçmiş dönemden sergilenecek işlere birlikte karar verdik. Gene benim için önemli olan ilk defa İtalyan bir küratörün işlerimi okuması oldu. Bu anlamdaki birliktelikten son derece memnunum.

H.E: Sergilenen tüm eserler büyük boyutlu ve ya yepyeniler ya da son bir-iki sene içerisinde üretilmişler. Fakat sergiyi gezerken bazılarının hasar görmüş olduğunu fark ettim. Sizin bu konuda bilginiz var mı? Eserler size geri döndüğünde tamir edilecekler mi?

S.P: Evet, dediğim gibi bunlar yurtdışında şu ana kadar sergilediğim en büyük işlerden. Yer alan 12 işin yarısı tamamen ilk defa bu sergide görülüyor. Diğerleri ise bu sergi için özel olarak hazırlanmamış olsa da 2024 senesinin işleri. İşlerdeki bahsettiğin hasarların ufak bir kısmı taşıma sırasında gerçekleşmiş olup, yerinde müdahale etme şansımın olmadığı hatalar. Ama fotoğrafladığın hasarların bazıları ne yazık ki yeni. İnsanlar dokunmayı seviyor. Tabii ki işlerin bu halde herhangi koleksiyona gitmesine izin veremem. Sergi bitiminde mutlaka tüm hasarların onarılması gerek.

H.E: Triennale binasının hemen önünde konumlandırılmış olan Gate of Eye (Göz Kapısı)  anıtsal bir çalışma. Sizin için anlamı nedir? Neden bu şekilde konumlandırıldı? Eğer önünde durursanız, ağaçları ve şehri görüyorsunuz, gözden hayata açılan bir pencere gibi. Öte yandan sırtınızı şehre verip, heykelin arkasında durup müzeye doğru bakarsanız, Triennale'nin giriş kapısını görüyorsunuz. Heykelinizi mavinin bu tonuna boyadığınızda "nazar boncuğuna" bilinçli olarak mı ithafta bulundunuz? Kötülük sanat dünyasına mı dâhil yoksa "dışarıda" mı?

S.P: Gate of Eye aslında serginin bütününü düşünürsek geçmişten geleceğe bakan bir göz. Antik çağlardan şimdiye. Ve aslında sergiye bir giriş kapısı gibi. Dediğin gibi birçok şeyi içinde barındıran bir iş. Aynı zamanda hissettiğin şekilde bizdeki nazar boncuğuna da atıfta bulunuyor. Mavi olması bu yüzden, evet. Üzerimde yıllardır taşıdığım ve manevi açıdan önemli olan bir tane var. Bir anlamda da bu serginin nazar boncuğuda bu iş. Sorunun ikinci kısmına gelirsek benim için dünyada, insan ile ilgili sadece bir ayrım var. O da iyi insanla kötü insan arasındaki ayrım. Onun dışında din, dil, ırk, inanç ayrımı yok.  Bu sebeple kötü enerjiye sahip insanlar her alanda var ne yazık ki.

H.E: Günümüzün küresel siyasi ikliminde bir sanatçı olarak kendinizi nasıl konumlandırıyorsunuz? Sizce sanatınız politik mi? 

S.P: Aklı çalışan ve düşünen bir insanın bir noktada politik olmaması mümkün değil. Bir sanatçı olarak bunu işlerine birebir yansıtmayı tercih eden biri değilim. Burası benim başka bir dünya da mutlu olduğum ve temiz kalmasını istediğim bir alan. Bireysel hayatımız içerisinde çok fazla politik kirliliğe maruz kalıyor ve bununla savaşıyoruz. İşleri üretirken daha çok kendinden yola çıkan, kendi dünyasının derinliklerinden konular yakalayan biriyim.